**దక్షిణ భారత వ్యాప్తి** 11వ శతాబ్దం నుంచే సంస్కృత స్తోత్రాలు దక్షిణ భారతదేశానికి వ్యాప్తి చెందాయి. ఆంధ్ర, తెలంగాణ ప్రాంతాల్లో శైవ సంప్రదాయం బలంగా నిలిచి, ఆధ్యాత్మిక పండితులు స్థానిక భాషల్లో వ్యాఖ్యలు రాశారు. *ashtaka* రూపం సులభం, ఛందోబద్ధం కావడంతో ప్రజల్లో విస్తరించింది. *Srisailam Mallikārjuna*, *Kalahasti*, *Drākṣārāma* వంటి దేవాలయాలు సంస్కృత శ్లోకాల తెలుగు లిప్యంతరీకరణలను సంరక్షించాయి. **తెలుగు అనువాదాల ఆవిర్భావం** కాలక్రమేణా పూజారులు, ప్రచురణకర్తలు సంస్కృత శ్లోకాలతో పాటు తెలుగు భావార్థాలను జోడించారు. 19వ శతాబ్దాంతం-20వ శతాబ్దారంభంలో విజయవాడ, రాజమండ్రి, మద్రాసు ప్రాంతాల్లో ప్రచురితమైన ప్రార్థన పుస్తకాల్లో "Śiva Stuti Māla", "Śiva Stotrālu" పేర్లతో ఈ నాలుగు స్తోత్రాలు చోటు చేసుకున్నాయి. **పాటల సంప్రదాయం** మౌఖికంగా కూడా ఈ స్తోత్రాలు విస్తరించాయి. *Maha Śivarātri* సందర్భాల్లో, సోమవారం పూజల్లో పాడేవారు. రిఫ్రెయిన్‌లు సంగీతానుకూలంగా ఉండటంతో, 20వ శతాబ్దంలో **ఘంటసాల**, **M. బాలమురళీకృష్ణ**, **S. P. Balasubrahmanyam** వంటి గాయకులు తెలుగు రికార్డింగ్స్ చేశారు. ఈ విధంగా "Śiva Stuti" ఒక గృహ-ఆలయ గీతమాలికగా మారింది.